در 9 ژوئیه 1916، نیویورک تایمز قطعه ای را با عنوان “وضعیت تغییر یافته ساعت lond weil مچی” منتشر کرد. خبرنگار در بخشی از این نامه نوشت:
در مقالات اروپایی در مورد موضوع ساعتهای بنددار به عنوان بخشی از تجهیزات نظامی مطالب زیادی چاپ شده است. سپس بحث مفصلی در مورد تکامل سریع ساعت مچی وجود دارد، و داستان به این نتیجه می رسد.
تا همین اواخر، ساعت دستبند توسط آمریکایی ها کم و بیش به عنوان یک شوخی تلقی می شد. هنرمندان وودویل و بازیگران فیلم های متحرک از آن استفاده می کردند. به عنوان یک سرگرم کننده، به عنوان یک مد “احمقانه”.
با این حال، اکنون، از آنجایی که آمادگی تبدیل به کلید واژه شده است و ساعت‌ها به بخشی ضروری از تجهیزات سربازان تبدیل شده‌اند.
وضعیت ساعت مچی در حال تغییر است. مخالفان اکنون مایلند ارزش ساعت دستبند را برای زندگی عمومی در فضای باز بپذیرند. ، اما هنوز به نقطه ای نرسیده اند که پس از مسخره کردن، بتوانند به طور مداوم آن را برای همه موارد استفاده کنند.”
و بعد چه اتفاقی افتاد؟ میدونی بعدش چی شد ساعت جیبی به فراموشی سپرده شد، مگر به عنوان یک شی جذاب برای تعداد کمی، و ساعت مچی به ابزاری فراگیر و جهانی برای زمان سنجی قابل حمل تبدیل شد. و بیشتر اوقات روی مچ دست چپ بسته می شد.
حداقل یکی از دلایل افزایش محبوبیت مچ دست چپ بسیار ساده است و به دست‌خط و دست‌خط مربوط می‌شود.
حدود 10٪ از جمعیت چپ دست هستند و زمانی غیرعادی نبود که چپ دست ها، وقتی مدرسه را شروع کردند، مجبور شوند با دست راست بنویسند (مثلاً سیستم مدارس شوروی این را به طور یکسان اجرا می کرد).
دلایل زیادی برای این وجود دارد، از جمله تعصب فرهنگی علیه چپ‌ها، و این واقعیت که بسیاری از وسایل و ابزارها بر اساس فرض پیش‌فرض طراحی شده‌اند که دست راست دست راست است. درب بازکن مکانیکی تنها یک نمونه است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.